Safeguarding Hoor al-Azim Lagoon
Stop Land Degradation in Western Iran

Dear Mr. Secretary-General

With great respect, we would like to inform you that, in the past two decades, the Republic of Turkey, has constructed a tremendous number of dams in the Southern Anatolian region and the headwaters of the Tigris and Euphrates rivers. The Ataturk dam on the Euphrates River, with 48 billion cubic meters of capacity was completed in 1992 and one more dam— the Ilısu Dam with 10.4 billion cubic meters of capacity, is under construction on the Tigris River since December 2014.

Construction of these dams has not only influenced the hydrology system of these two important rivers— the Tigris and Euphrates— but it has also deprived several million hectares of Syrian and Iraqi agricultural lands, and created a serious crisis in its downstream “Hoor-al-azim” wetland. This crisis in turn has changed the “Hoor-al-azim” wetland— one of the most important marine ecosystems— to one of the biggest dust storm and crisis centre of wind erosion in the region.

The Indigenous Peoples and the people of Iran, Syria and Iraq, whom are at the origin of ancient civilizations such as the Iranian, Syrian and Mesopotamian civilisations are severely damaged by these destructive activities and actions.
The continued process of this destructive and irresponsible exploitation of water resources by the Republic of Turkey damages the agricultural systems in the Mesopotamian region, and intensifies dust storm in the west and centre of Iran. This devastating phenomenon threatens productive activities and peoples' live, and human ecosystems in the region are being abandoned.

The devastating consequences of dam construction in the Republic of Turkey not only intensifies and amplifies the effects of war and the human tragedies in Syria and Iraq but the construction process itself is also in contradiction with the United Nations Declaration on the Rights of Indigenous Peoples (UNDRIP) and environmental conventions such as The United Nations Convention to Combat Desertification (UNCCD).

We, the undersigned, call on the United Nations and UNESCO to respond to the worrying situation of indigenous peoples and their water rights on the Tigris and Euphrates river basin. We demand the revival of the Mesopotamian region by releasing the water-rights of the southern Anatolia dams, in particular Ataturk Dam, and by stopping the under construction dams in the region, in particular the Ilısu Dam.

People's Campaign to Support the Kind Zagros

~~~

Hoor al-Azim Lagünün Korunması
Iran'ın Batısında Yıkıcı Çevre bozulması Sürecini Durdurmak

Birleşik Milletler Genel Sekreteri
Sayın Antonio Guterres

Bildiğiniz üzere Türkiye Cumhuriyeti geçen 20 yıl içerisinde Güney Anadolu ve Fırat ve Dicle nehirlerinde barajlar yapmaya başlamış ve hala devam etmektedir. Bunlardan bir tanesi yani Atatürk Barajı 1992 yılından su depolamaya başlamış ve kapasitesi 48 milyar metre küp civarındadır. İkinci büyük baraj ise dicle nehri üzerine yapılmakta olan Ilısu barajıdır. Bu barajın kapasitesi ise 10.4 milyar metre küp civarındadır.

Bu barajların yapımı bölgedeki nehirlerin ekosistemini değiştirmekte olup veSuriye ve Irakta ki tarım arazilerinin milyonlarca hektarını bitirmektedir. Ayrıca bu nehirlerin son durağı olan Hurolazim sulağında kriz yaratarak bölgede toz bulutları yaratmaktadır.

Bölgede ki yerel ehali ve özellikle bölgenin en eski medeniyetleri yani İran, Suriye ve mezopotamya ehalisi bu barajların yıkıcı etkisi altında ezilmektedrler.

Bu barajların yapımının devamı ve söz konusu olan iki nehrin kıstırılması bir taraftan tarım arazilerini kurutuyor ve rota üzerinde ki köyleri ve şehirleri susuzlaştırıyor ve diğer taraftan İranın batısında toz bulutları yaratarak hem insanların sağlıını hem işlerni ve ticaretlerini tehdit etmektedir. Bu durumun devamı söz konusu olan yerleşkeleri boşaltarak insanları göçe mecbur bırakmaktadır.

Barajların yapımının devamı Suriye ve Irakta ki savaşını etkilerini artırarak insan haklarını tehdit etmekte olup ayrıca Birleşik Milletler Çölleşme ile Mücadele Konvansyonu(UNCCD) ve Yerel Halkların Hakları Bildirgesi ile uyuşmamaktadır.

Bu nedenle biz imza sahipleri, Dicle ve Fırat Havzasında sakin olan üretici yerel ehalinin su haklarının korunmasını talep edip ve ayrıca Güney Anadoluda ki Barajların(Özellikle Atatürk Barajı) kapılarını açarak ve Yeni barajların(özellikle Ilısu Barajı) yapımını engellemek sureti ile Mezopotamya havzasının tekrar canlanmasını istemekteyiz.

Sevimli Zagrosu Koruma Hareketi

~~~

نجات تالاب هورالعظیم
متوقف کردن روند ویرانگر تخریب سرزمین در غرب ایران

جناب آقای آنتونیو گوتیرس، دبیر کل محترم سازمان ملل متحد
با سلام احتراما به استحضار میرساند جمهوری ترکیه در دو دهه گذشته سدهای زیادی در حوضه آناتولی جنوبی و سرچشمه های دجله و فرات ساخته است که گنجایش تنها یکی از این سازه های غول آسا یعنی سد آتاترک روی فرات که در 1992 آبگیری شد به 48 میلیارد مترمکعب می رسد. همچنین ساخت سد 10.4 میلیارد مترمکعبی ایلیسو روی سرشاخه های دجله از دسامبر 2014 در دست نجام است.

ساخت این سدها، نظام آبشناختی دو رودخانه بزرگ دجله و فرات را به شدت متاثر و مختل کرده و می کند و به متروکه شدن چندین میلیون هکتار از اراضی کشاورزی در کشورهای سوریه و عراق انجامیده و بحرانی جدی در پایاب آنها یعنی هورالعظیم بوجود آورده است؛ بحرانی که سبب شده تا تالاب راهبردی هورالعظیم به بزرگترین کانون بحرانی ریزگرد در منطقه بدل شود.

جوامع بومی و مردم سوریه، عراق و ایران؛ یعنی: خاستگاه کهن ترین تمدنهای جهان چون ایرانی، سوری و بین النهرین، به شدت از اثرات ویرانگر این سدها آسیب دیده و می بینند.
ادامه روند ویرانگر سدسازی دولت ترکیه و مهار آب این دو رودخانه، گذشته از نابودی کشاورزی و تشنگی روستاها و شهرها در میان رودان، طغیان پدیده گرد و غبار در باختر ایران را هم پدید آورده و پیوسته تشدید می کند؛ فرآیند ویرانگری که نه تنها سلامت که فعالیتهای تولیدی و روزمره مردم را تهدید کرده و آبادبوم های انسانی را به سمت متروکه شدن سوق می دهد.

پیامدهای ویرانگر سدسازی در ترکیه نه تنها به فجایع انسانی ناشی از جنگ تحمیلی در سوریه و عراق دامن زده و حقوق بشر را تهدید میکند، که همچنین با مفاد کنوانسیون مقابله با بیابانزایی، و بیانیه حقوق جوامع بومی سازمان ملل آشکارا مغایرت تام دارد.

چنین است که ما امضاکنندگان زیر از سازمان ملل متحد و یونسکو درخواست رسیدگی به وضعیت نگران کننده حقابه جوامع بومی مولد در حوضه آبخیز دجله و فرات را داریم و خواهان احیای دوباره میان رودان از طریق گشودن دریچه های سدهای آناتولی جنوبی (بویژه سد آتاترک) و جلوگیری از ساخت و آبگیری سدهای در دست ساخت (بویژه سد ایلیسو) هستیم.

کمپین مردمی حمایت از زاگرس مهربان

~~~

صیانة هور العظيم
الی السيد آنتونیو گوتیرس أمين عام للامم المتحدة المحترم
تحية طيبة
نبين لحضرتکم :

قد قامت الجمهورية الترکية ببناء عدة سدود في حوض اناضول و في مصدر نهري دجله و الفرات في العقدين الماضيين حيث بلغ سعة احد السدود أي سد «اتاتورک» علی الفرات الذي استوعب في عام 1992، 48 ملياراً متراً مکعباً من المياه. وکذلک بناء سد «ايسيلو» ذي السعة الـ 10.4 مليار مترا مکعبا علی احد مصادر دجلة قيد الانشاء . بناء هذه السدود قد أخلّ ويخلّ بنظام معرفة مياه نهري دجلة و الفرات العظيمين و قد اثر عليهما بشدة ، علاوة علی ذلک انّ هجران عدة ملايين هکتار من الاراضي الزراعية في العراق و سورية أدی الی ازمة خطيرة في عمق مياه «هور العظيم» ؛ الازمة التي سببت تحول «هور العظيم» الاستراتیجي الی اکبر بؤرة لأزمة الغبار في المنطقة.

السکان الاصليين و شعوب ايران و سورية و بلاد الرافدين ؛ اي مهد أقدم حضارات العالم قد لحقها و يلحقها اضرار جسيمة بسبب آثارها المدمرة .

ان هذه المسيرة المدمرة لبناء السدود و ممارسة احتواء مياه نهري دجلة و الفرات أحدثت زيادة ظاهرة الغبار في غرب ايران و اشتدادها بإستمرار ؛ العملية التي لم تهدد الصحة فقط بل وحتی النشاط الصناعي و اليومي و دفعت السکان الی هجرة مدنها.

العواقب المدمرة لبناء ترکية للسدود لم تؤجج الکوارث البشرية في الحرب المفروضة علی العراق و سورية فقط و لم تهدد حقوق البشر فقط ، بل و کذلک تخالف بصورة علنية فحوی اتفاقية .مکافحة التصحر ، و اعلان الامم المتحدة بشأن حقوق الشعوب الاصلية
نحن الموقعون ادناه نطلب من الامم المتحدة و من اليونسکو معالجة الحالة المثيرة للقلق لحقوق مياه سکان الاصليين في حوض دجلة و الفرات و کذلک نطالب بإعادة احياء بلاد ما بین النهرين من خلال فتح صمامات سدود الاناضول الجنوبي (خاصة سد اتاتورک) و منع بناء و استعياب المياه للسدود التي تحت الانشاء (خاصة سد ايليسو).

الحملة الجماهيرية لحماية زاجروس الحنون