بیوگرافی عادل طالبی دیجیتال مارکتر و فعال استارتاپی

عادل طالبی کیست؟ ویکی پدیا
زندگینامه آقای طالبی دبیر انجمن صنفی کسب و کارهای اینترنتی

عادل طالبی در آخرین روز تیرماه سال ۱۳۵۶ در شهرستان بهار که شهر بسیاری کوچکی در همدان بود، در یک خانواده معمولی دیده به جهان گشود. به خاطر نظامی بودن پدرش، آنها همیشه در حال جابجایی در نقاط مختلف ایران بودند و به قول خود آقای طالبی، آنها تقریباً اهل هیچ شهری نیستند! در نهایت در سال ۱۳۷۴ برای ادامه تحصیل در رشته کامپیوتر به تهران می آید و در آنجا ساکن می شود.

خاطرات دوران کودکی

بچگی او با جنگ همراه بود اما به خاطر سن کمش، سختی های موجود آن دوران را متوجه نمی شد ولی امروزه می داند که چه دوران سختی و مشقت باری را گذرانده است! او در پایگاه های نظامی که در زمان شاه توسط آمریکایی ها ساخته شده بود و استایل بسیار خوبی داشتند، با دوستانش خاک بازی می کرد… امکاناتی که بچه های امروزی دارند را متأسفانه آنها در آن دوران نداشتند.

او در دوران دبستان وقتی کلاس چهارم بود، به همراه دوستانش بلال می فروخت اما به دلیل اینکه فروش بلال دردسر ساز بود، عادل تصمیم گرفت به صورت تفریحی فرفره بفروشد و از آن پول در بیاورد تا با آن در بازی ها شرط بندی کند و در نهایت هم با پولش نوشابه کانادا درای بخرد و بخورد. او در دوران کودکی بچه ساکت و آرامی بود و تنها اوج شلوغ کردنش بازی با لگوها بود که پدرش در مأموریت از بندر ماهشهر آن لگوها را برایش خریده بود.

عادل می گوید من از همان ابتدا به خاطر دبیر بودن مادرم، کتاب می خواندم. درس خواندن برایم چیز عادی بود و هیچ ارجحیتی نداشت، به طوری که همه گفته های معلم را سر کلاس یاد می گرفتم و نمره خوبی کسب می کردم. اتفاق مهمی که دوران راهنمایی برایم افتاد، آشنایی با الکترونیک بود! آقای داریوش بهادری که هم اکنون مدیرعامل شرکت نیروی غرب هستند، آنموقع ۳ کتاب درباره الکترونیک برای من آوردند و این کار باعث شد که من از دنیای معمولی و تکراری بیرون بیایم.

عادل طالبی با پیدا کردن دوستان جدید در دوران راهنمایی (برعکس دوران دبستان) تبدیل به یک نوجوان پرشور و شر شده بود. در این دوران بود که عادل دوچرخه سواری و شنا کردن را برای اولین بار تجربه کرد و تمام سکوت و آرامشی که تا دبستان داشت را به کلی شکست.

او می گوید: «در آن بازه زمانی، شهر همدان خوبیش این بود که ساعت ۷ همه جا تعطیل می شد و من مجبور بودم به خانه برگشته و مطالعه کنم. یکی از مزیت های دیگری که آنموقع داشت، یک طرح کاری بود که پدرم من را به آنجا فرستاد تا با فضای کسب و کار آشنا شوم. یکی از بهترین سیستم های آموزشی آن دوران بود اما متأسفانه بعداً آن را حذف کردند. مزیت دیگر ما شهرستانی ها این بود که فرصت زیادی برای تفریحات سالم همچون کوه رفتن، بازی کردن، دوچرخه سواری و… داشتیم»

سال ۱۳۷۲ – آشنایی عادل طالبی با کامپیوتر و برنامه نویسی

عادل آخرای کلاس دوم دبیرستان بود که برای اولین بار در مدرسه دکتر شریعتی همدان کامپیوتر آوردند و او از همان سال به کامپیوتر علاقه مند شد و سال سوم دبیرستان بود که تصمیم گرفت برای خرید کتاب در این زمینه به تهران برود. کل خیابان های انقلاب را گشت و در نهایت فقط دو کتاب به نام های برنامه نویسی اسمبلی (Assembly) و جی‌ دبلیو بیسیک (GW Basic) را خرید و دوباره راهی همدان شد.

او بدون اینکه کامپیوتر بلد باشد، برنامه نویسی را شروع کرد و می توان گفت اولین بازی او GW Basic نوشتن بود. عادل با مسئول مدرسه، آقای جهان آرا صحبت کرد تا اجازه بدهد برای کار با کامپیوتر و نوشتن برنامه به مدرسه برود و خوشبختانه او موافقت کرد.

کار با کیبورد را شروع کرد و توانست یک بازی تقریباً ۳۰۰ خطی بنویسد. بعد از ۲ ساعت کار روی آن، حس نابغه بودن به او دست داد، به طوری که می خواست دنیا را تسخیر کند. این اولین بازی او و شروع مسیر لذت بخش برنامه نویسی اش بود.

او در اینباره می گوید: «سال سوم دبیرستان بودیم و هفته ای یک روز به مدت ۴۵ دقیقه به سایت کامپیوتر مدرسه می رفتیم. همکلاسی هایم که علاقه نداشتند و نمی خواستند در کلاس حضور داشته باشند، از هر کدام یک ساندویج می گرفتم و به جای آنها سایت می رفتم و حاضر می زدم»

در سال ۱۳۷۳ او و دوستان علاقمندش، به کامپیوتر اعتیاد پیدا کرده بودند که این اعتیاد باعث شد آنها هر روز ساعت ۶ بعدازظهر به صورت مخفیانه از دیوار مدرسه بالا بروند و تا ۱۰ شب در سایت کامپیوتر کار کنند.

از آنجایی که پدرش نظامی بود، برای همین دارایی کافی برای خرید کامپیوتر نداشت. از قضا پدربزرگش در همین برهه فوت شد و حدود ۱ میلیون تومان به پدرش ارث رسید و او هم تقریباً ۲۰۰ هزار تومان جهت خرید کامپیوتر برای عادل هزینه کرد. به گفته عادل، پدرش با اینکه یک کارمند ساده بود و در پول خرج کردن دقت زیادی به خرج می داد اما هیچوقت در خرید کتاب برای فرزندانش کم نمی گذاشت؛ یعنی نمی شد که یک روز عادل کتابی بخواهد و پدرش آن را نخرد.

بنابراین عادل طالبی که تا سال دوم دبیرستان نمراتش بالای ۱۸ و ۱۹ بود، در سال سوم ۸ تجدید آورد و معدلش افت کرد. خانواده اش دلیل درس نخواندن او را کامپیوتر دانستند و کامپیوتر را کلاً از دسترس خارج کردند و اجازه ندادند با آن کار کند اما او و برادرش حد فاصلی که پدر و مادرش خانه نبودند، کامپیوتر را از کمد در می آوردند و بعد از استفاده، دوباره آن را سر جایش می گذاشتند که بالاخره مادرش این موضوع را متوجه شد و بابت این موضوع حسابی کتکشان زد.

ولی عادل دست بردار نبود، بعد از این اتفاق، هر موقع که می خواستند از کامپیوتر استفاده کنند، یک روز در میان پنکه را روی مانیتور می گرفتند که باد بخورد و خنک شود و کسی متوجه نشود که از آن استفاده می کنند. سال چهارم (پیش دانشگاهی) بود که دیگر خانواده عادل نتوانستند جلودارش شوند و دیگر کاری با او نداشتند. عادل در این فاصله برنامه می نوشت و درآمد زایی می کرد و سال ۱۳۷۴ با همان سابقه کامپیوتری وارد دانشگاه آزاد تهران شد.

سال ۱۳۷۴ – قبولی در رشته کامپیوتر دانشگاه تهران

اتفاق جالبی که افتاد این بود که او دانشگاه آزاد تهران قبول شد! آن سال هنگام اعلام ظرفیت داشنگاه، اشتباهی رخ می دهد و به جای ۶۰ نفر، ۶۰۰ نفر قبولی اعلام می کنند. خواست خدا بود که عادل بین ۶۰۰ نفر به دانشگاه برود و تحصیل کند. از شانس او دانشگاه شان خوب بود و شخصی به نام آقای صدوقی جزو نظامی های نیروی هوایی مدیر گروهشان بود که ارتباطات خوبی داشت، از این رو غول های حوزه کامپیوتر و برنامه نویسی را به دانشگاه آورده بود تا تدریس کنند.

آقای عادل طالبی می گوید: «به دلیل اینکه سال دوم دانشگاه کار می کردم و درآمد داشتم، به این نتیجه رسیدم که درس‌ خواندن فاید‌ه‌ ای ندارد، دانشگاه را ترک کردم. در شرکتی مشغول به کار شدم که در آنجا هیچ حقوقی به من نمی دادند و می گفتند هر چقدر از اسمبل کردن کامپیوتر، انعام گرفتی برای خودت بردار که مبلغ آن به طور میانگین ۹۰ هزار تومان در ماه می شد. جالب است بدانید در همین برهه، پدرم به عنوان سرهنگ تمام مملکت، تنها ۵۷ هزار تومان حقوق می گرفت!

به مدت ۲ سال به همین روال ادامه دادم و بعد متوجه شدم که من علم خوبی دارم و زحمات زیادی می کشم اما به این جهت که مدرک دانشگاهی ندارم، هر جایی که کار می کنم، آنجا مهندسی است که بر سرم می زند! بنابراین تصمیم گرفتم دوباره به دانشگاه برگردم و خدمت سربازی را هم به خاطر ضعف چشم هایم معاف شدم»

بعد از اتمام دانشگاه، موقعی که عادل می خواست مدرکش را بگیرد، به او گفتند که اشتباه کردیم ۲ سال پیش دوباره تو را به دانشگاه راه دادیم! با همین حرف، عادل به مدت یکسال فقط دنبال مدرک دوید تا اینکه توانست بعد از کلی دوندگی، مدرکش را بگیرد و در نهایت بعد از گذشت ۸ سال، مقطع کارشناسی را به اتمام رساند.

سال ۱۳۷۶ – آشنایی با طراحی سایت و ورود به بازار کسب و کار اینترنتی

در سال ۱۳۷۶ با دنیای اینترنت آشنا شد و اولین کاری که به شکل یک بیزینس راه اندازی کرد، نرم‌افزار حسابداری بود! او توانست اتوماسیون اداری برای چندین ارگان دولتی و نظامی بنویسد. گفته می شود تا سال ۱۳۷۹ به صورت تیمی فعالیت کرده و حتی در زمانی که آزادکاری مد نبود، کار فریلنسری انجام می داده است.

او در همان سال سایتی را برای انجمن تکواندو ایران طراحی کرد و مبلغ ۵۰ هزار تومان بابت طراحی این سایت هزینه دریافت نمود.

سال ۱۳۷۹ – ورشکستگی و ۱۶ میلیون تومان بدهکاری

سال ۱۳۷۹ اولین بیزینس جدی خود را راه اندازی کرد که ظرف ۱ سال ورشکست شد. شرکتی راه اندازی کرده بود که کارت اینترنتی می‌ فروخت و در اثر دامپینگی (بازارشکنی یا قیمت شکنی) که برای زمین‌ زدن رقبا انجام می‌ داد، ورشکست می شود و مبلغ  ۸ میلیون تومان بالا می آورد! برای پاس کردن بدهی هایش متوسل به نزول می شود اما اوضاع طبق خواسته اش پیش نمی رود و بدتر می شود. او در نهایت ۱۶‌ میلیون تومان بدهی بالا می آورد که پرداخت آن حدود ۸ سال به طول می انجامد.

در این بین عادل طالبی با انجام کارهای مختلف مثل طراحی سایت، برنامه نویسی و… توانست تا سال ۱۳۸۷ تماماً بدهی های خود را پرداخت کند و تنها ۱٫۳۵۰٫۰۰۰ تومان از بدهی‌ هایش باقی ماند! در همان برهه یکی از دوستانش به او گفت که مدرسه علامه طباطبایی به یک نرم‌ افزار برای آزمون نیاز دارد و عادل از این فرصت استفاده کرد و حتی هزینه پروژه را دقیقاً به اندازه بدهی اش برای مدیر مدرسه اعلام کرد.

سال ۱۳۸۲ – شرط پدر عروس برای ازدواج عادل طالبی

در ۱۹ دی ماه سال ۱۳۷۹ بود که او با همسرش در یاهوچت (Yahoo! Messenger) آشنا می شود و بعد از مدتی چت با او، متوجه تمایل و تفاوتش با بقیه می شود!

موقعی که خواستگاری رفتند، شرط پدرزنش این بود که تا وقتی عادل مدرک و کار ثابت نداشته باشد، مخالف این ازدواج خواهد شد. بنابراین عادل تصمیم می گیرد به مدت ۶ ماه پشتیبانی نرم افزار مدرسه علامه طباطبایی انجام بدهد. او برای جلب نظر مثبت پدرزنش تلاش کرد و در نهایت سال ۱۳۸۲ با همسرش ازدواج می کند.

با گذشت زمان، مدیر مدرسه از آنجا می‌رود و عادل از همان سال تا سال ۱۳۹۲ مدیریت IT مدرسه علامه طباطبایی را عهده دار می شود. سرانجام کار به جایی رسید که عادل تصمیم می گیرد از مدرسه استعفا داده و کسب و کار خودش را راه اندازی کند. همزمان در شرکت منظومه نگاران به مدیریت حمیدرضا اعتدال مهر از ساعت کاری ۲ به بعد شروع به کار کدنویسی می کند.

آنموقع بود که سایت «ایفه دات کام» که یک فروشگاه کتاب بود را برای شرکت منظومه نگاران راه اندازی کرد و بعد از آن هم «نمایشگاه دات کام» را بالا آورد. جالب اینجاست برخی از کدهایی که در سال ۱۳۸۲ به همراه همکارانش برای این سایت ها نوشته بودند، هم اکنون به عنوان فیچر در مجنتو معرفی می شوند، یعنی اینقدر جلوتر از زمان بودند!

در سال ۱۳۸۳ با خانم اش زندگی مشترک خود را شروع کردند و در سال ۱۳۸۹ دخترش سلین به دنیا آمد. او در خلال همین سال ها از دلالی نرم افزار گرفته تا طراحی سایت را انجام داد و در هیچکدام نیز به موفقیت قابل توجهی نرسید.

در نهایت در سال ۱۳۹۲ تصمیم می گیرد ایده ای به نام تیزلند را به مرحله عمل برساند اما…

• یکی از آشنایان به او گفت: تا حالا دقت کردی هر ایده ای را اجرا می کنی، موفق نمی شوی و شکست میخوری؟ با اینکه برنامه نویس خوبی هستی و تخصص داری اما نه بازاریابی، نه استراتژی و نه مدیریت بلد هستی!
• عادل در جواب به او می گوید: من مدیر آی تی هستم و ۲۰ نفر کارمند دارم!
• شخص در پاسخ می گوید: در طول این ۵ سال، ۱۱ نفر کارمند اخراج کرده ای آیا همه آنها بد بودند؟ یا اینکه تو بلد نبودی؟ مگر می شود ۱۱ نفر عوضی باشند و تو نباشی!

در همین بحث تلنگری به عادل می خورد و او تصمیم می گیرد کارشناسی ارشد MBA با گرایش مدیریت کسب و کار الکترونیک را در سازمان مدیریت صنعتی بگذراند.

سال ۱۳۹۲ – تأسیس تیزلند، سرزمین تیزهوش ها توسط عادل طالبی

عادل در اینباره توضیح می دهد: بزرگترین اتفاق زندگی من در سال ۱۳۹۲ افتاد اما سال ۱۳۹۴ با استفاده از دانش هایی که کسب کرده بودم و ارتباطاتی که با افراد معروف داشتم، توانستم شرکتی به نام تیزلند را راه اندازی کنم و از آنموقع به بعد هیچ پروژه شکست خورده ای ندارم. خوشبختانه تیزلند به جایگاه خوبی رسیده است و در کنار آن استارتاپ میم و فروشگاه اینترنتی هوپا مارکت، کتاب مارکت و نشر برآیند در حال فعالیت و توسعه می باشند. من حتی به خاطر تنوع، یکسری بیزینس هم به صورت آفلاین راه اندازی کرده ام»

مدل کار کردن او به گونه ای است که بعد از راه اندازی یک شرکت یا استارتاپ، آن را به شخص دیگری واگذار می کند و اصلاً به مجموعه های ۵۰۰ یا ۱۰۰۰ نفره با دفتر کاری ۱۰ طبقه معتقد نیست! عادل از گذشته در ذهن خود گنجانده که هر چقدر تیم کوچک تر باشد، چابک تر می شود و به خاطر تجربه ای که در مدرسه علامه طباطبایی کسب کرده، می گوید: «هرچه قدر سازمان بزرگتر باشد، لَخت می شود! بنابراین تصمیم گرفتم تیم را چابک تر و کوچک تر نگه دارم که توان کنترلش را داشته باشم.

در تیزلند به جز خودم، تمامی همکاران خانم هستند چون خانم‌ها وظیفه‌ شناس‌ بوده و می توانند خیلی محتاتانه عمل کنند. در حالی که مردان خیلی عجولانه تصمیم می گیرند. به خاطر اینکه اغلب مشتریان تیزلند مادران می باشند، از همین رو نیروهای خانم مشغول در شرکت، ارتباط بهتری با آنها می‌ گیرند. باید بدانید که حتی چند نفر از نیروهای خانم در شرکت تیزلند، سهامدار و از شرکای ما محسوب می‌شوند»

سال ۱۴۰۰ – مخالفت سرسخت عادل طالبی با طرح صیانت از کاربران فضای مجازی

آقای طالبی را میتوان به نوعی رهبر مخالفین طرح صیانت (طرح محدود سازی اینترنت) دانست زیرا فعالیت های گسترده زیادی برای اصلاح و مقابله با این طرح کشید. متأسفانه دبیر انجمن صنفی کسب و کارهای اینترنتی، بالاخره در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۴۰۰ توسط ارگان های ذیربط از هرگونه فعالیت در شبکه های اجتماعی منع شد و معلوم نیست این اوضاع تا کی ادامه دار باشد.

عادل در آخرین پست اینستاگرامی خود اینگونه نوشته است: «بنابه دلایلی، فعلاً امکان ادامه پیگیری های صنفی و پرداختن به موضوعات عمومی را ندارم. فعالیتم در شبکه های اجتماعی محدود شده است و فعلاً فقط به امور شخصی و کاری می‌پردازم. برای مدتی در اینستاگرام، توییتر و لینکدین حضور نخواهم داشت.»

سمت ها و رزومه عادل طالبی در حوزه کسب‌ و کار دیجیتال

• تجربه تولید نرم‌ افزارهای مالی، اداری و اتوماسیون + طراحی سایت
• تجربه تولید نرم‌افزارهای سنجش و آزمون و بازاریابی دیجیتال
•  در حال حاضر چندین فروشگاه و وب سایت دارد و مجری تعدادی کسب‌ و کار در حوزه نشر و آموزش در فضای دیجیتال است.
• مدرس دوره های جامع بازاریابی دیجیتال یا همان دیجیتال مارکتینگ سازمان مدیریت صنعتی است
• مدرس دروس دیجیتال دانشگاه تهران (دانشکده های اقتصاد و کارآفرینی)
• مدیر مرکز خدمات الکترونیک منظم
• دبیر انجمن صنفی کسب و کارهای اینترنتی
• بنیان گذار استارتاپ تیزلند و میم
• مدیر فروشگاه اینترنتی کتاب مارکت و هوپا مارکت
• مدیر نشر برآیند
• مشاور اجرایی استارت آپ ها و کسب و کارهای آنلاین مطرح در کشور

چکیده تجربه عادل از زبان خودش

من خیلی آدم باهوشی نیستم ولی این موضوع را فهمیده ام که با تلاش کردن می توان مشکل آی تی را حل کرد. یعنی هر کس تلاش کند، به هر حال به نتیجه خوبی هم خواهد رسید. فقط کافی است که خسته نشوید و به مسریتان ادامه دهید؛ معتقدم که اغلب شکست ها به خاطر ادامه ندادن است. بخش عمده ای از غرهایی که ما می زنیم، به مملکت و شرایط مربوط است اما باید بدانید که خرابی اوضاع و شرایط اصلاً مهم نیست!

بله قبول داریم شرایط خراب است و تصمیم گیری هایمان هم غلط است ولی آنهایی که در این فضا تلاش می کنند، می توانند موفق شوند؛ بدون اینکه لازم باشد دزدی بکنید، کلاه کسی را برداید و پول کسی را بخورید! راه موفقیت یک شبه نیست و باید زمان کافی را برایش اختصاص دهیم.

راه های ارتباطی و شماره تلفن عادل طالبی فعال اکوسیستم ایکامرس و استارتاپی کشور

ایمیل: info@mydmc.ir

سایت ها : atalebi.com – mydmc.ir

شماره های تماس: ۰۹۰۵۷۵۷۴۲۴۴ – ۰۲۱۸۸۹۸۲۸۹۳ داخلی ۱۲۰

آدرس: تهران، میدان فاطمی، بیستون، دوم الف، پلاک ۹