نگاهی به تاب آوری تروما

تروما ممکن است جمعی باشد و آن واکنش به یک حادثه تروماتیک یا آسیب ویرانگر مشترک است که در سطح اجتماعی اتفاق می افتد  به گونه ای که زندگی خود و خانواده و عزیزان ودستان از این حادثه آسیب دیده و مختل باشددرمان تروما و ایجاد تاب‌آوری باید بخشی ضروری از برنامه‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی باشد. تروما را می‌توان به روش‌های مختلفی تعریف کرد، اما مهم‌ترین آن، تصور فرد از یک رویداد به ‌عنوان عاملی تهدیدکننده برای خود یا دیگران است. رویدادی که منجر به تروما برای یک فرد می شود ممکن است توسط فرد دیگری به عنوان آسیب زا تجربه نشود.
تروما ممکن است سازمانی باشد و آن حادثه ای است که بر توانایی سازمان اثر میگذارد و می‌تواند به از دست دادن استعدادهای سازمانی منجر شود. و یا بنوعی دیگر آندسته از ضربات و شوکهایی است که به سازمان وارد می‌شود و معمولاً این شوکها حاصل و دلیل آن  بد کارکردی رکنی از ارکان یا چند رکن از ارکان یک سازمان است.

تروما ممکن است جمعی باشد و آن واکنش به یک حادثه تروماتیک یا آسیب ویرانگر مشترک است که در سطح اجتماعی اتفاق می افتد  به گونه ای که زندگی خود و خانواده و عزیزان ودستان از این حادثه آسیب دیده و مختل باشد
حتی اگر هر یک از اعضای خانواده یک رویداد مشابه را تجربه کند، هر یک ممکن است دیدگاه متفاوتی نسبت به آن رویداد داشته باشند. علاوه بر این، تروما لازم نیست شخصاً تجربه شود. این تمایز مهمی است زیرا بسیاری از مردم با سرزنش و انتقاد ازخود زندگی را سپری می‌کنند و متعجبند که چرا چنین دوران سختی را می گذرانند،
در حالی که خودشان آسیبی را تجربه نکرده‌اند.تروما می تواند در یک لحظه اتفاق بیفتد، اما پیامدهای آن در طول زمان موج می زند.
علاوه بر این، علائم استرس تروماتیک می تواند بلافاصله پس از یک رویداد آسیب زا رخ دهد ممکن است ماهها یا سالها طول بکشد تا علائم ظاهر شوند.
اثرات التیام نیافته تجارب طاقت فرسا می تواند ناشی از علل تاریخی یا معاصر باشد، مانند جنگ، بلایا، حوادث، و خشونت فیزیکی یا عاطفی. این وزنه‌های نامرئی که یک فرد، خانواده یا جامعه بر دوش می‌کشند، به طور غیرآگاهانه و مخرب در سراسر شبکه انسانی روابط اجتماعی منتقل می‌شوند و چاه‌های رشد و شکوفایی بالقوه را مسموم می‌کنند محمدرضا مقدسی در ادامه این مظلب آورده است که بنابراین، ترومای حل نشده آسیب بزرگی وارد می کند وتقریباً بر هر جنبه ای از انسان تأثیر می گذارد. تروما توانایی فرد را برای عمل موثر در جهان، ارتباط واقعی با همنوعان یا حتی احساس امنیت شخصی مختل می کند. درمان تروما و ایجاد تاب‌آوری باید بخشی ضروری از برنامه‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی باشد. با این حال، تا همین اواخر، بحث در مورد واقعیت تروما دشوار بود، چه رسد به کشف روش هایی برای ترمیم آن.
انسان‌ها تاب آورهستند و پس از تجربه‌های آسیب ‌زا در زندگی، توانایی بهبودی را دارند. ما تاب آوری را به عنوان توانایی شناسایی و استفاده از نیروهای فردی و جمعی برای زندگی کامل در لحظه حال، و شکوفایی در هنگام مدیریت وظایف روزمره تعریف می کنیم.
دیده‌ایم که افراد تاب ‌آور نه تنها پس از زمین خوردن دوباره روی پاهای خود می‌ایستند، بلکه می‌توانند از مبارزات خود معنایی بیافرینند که زندگی و جامعه ‌شان را متحول کند.
تاب آوری رایج ترین واکنش کسانی است که تروما را تجربه می کنند. پس از بلایای طبیعی یا ایجاد شده توسط بشر، شاهد این ظرفیت برای تاب آوری در بین افراد تاب آور بوده ایم.
در میان اکتشافات موجود در این زمینه، مفهومی به نام 'نوروپلاستیسیته' وجود دارد به این مفهوم که مغز انعطاف پذیر است وبه بیانی ساده تر، مغز می تواند تغییر کند. اگر مغز می تواند تغییر کند، پس باورها، احساسات و حواس بدن ما نیز تغییر می کند.
به طور ویژه، مسیرها یا ارتباطات جدید بین نورون ها می توانند در داخل مغز و بدن ایجاد شوند. پس ایجاد مسیرهای عصبی جدید می تواند منجر به انعطاف پذیری بیشتر شود.
بنابراین، وقتی فردی یاد می گیرد که سیستم عصبی خود را تثبیت کند و این دانش را در فعالیت های روزمره زندگی خود به کار گیرد، پس در حال تغییر مغز خود می باشد.
"منطقه تاب آور" حالتی داخلی از سازگاری و انعطاف پذیری است. وقتی در مناطق تاب آور خود هستیم، می توانیم چالش هایی را که در زندگی خود با آن مواجه می شویم، پشت سر بگذاریم.
افراد با یادگیری ردیابی احساسات مرتبط با مناطق تاب اور خود، نسبت به آنها آگاه تر می شوند. وقتی فردی یاد می‌گیرد که بین احساسات پریشانی و احساس خوب بودن تمایز قائل شود، به طور آگاهانه ظرفیت بیشتری برای بازگشت به منطقه تاب آور خود پیدا می‌کند. بنابراین، تاب آوری آگاهانه به معنای آگاهی از توانایی خود برای بازگشت به منطقه تاب آورآن هم در زمان در معرض خطر قرار گرفتن است. مهارت های خودیار و ارتقا دانش سلامت به کسانی که در بهبودی پس از یک رویداد آسیب زا مشکل دارند کمک زیادی کند. برای افرادی که به طور طبیعی تاب‌آور هستند، مهارت‌های سلامتی ابزاری اضافی برای افزایش تاب آوری آن‌ها خواهد بود.
حال، چگونه تاب آوری آگاهانه ی افراد، سیستم ها و جوامع را ایجاد کنیم؟
هدف اول یک هدف فردی است و آن تعمیق توانایی فرد برای تجربه کامل منطقه تاب‌آور خود است تا بتواند با انعطاف‌پذیری خود را با عوامل استرس زای زندگی سازگار کند و بتواند در فراز و نشیب‌های تجارب زندگی، به روش‌های سالم ماهرانه عمل کند. منطقه تاب آور، نشان دهنده ریتم یا جریان طبیعی در سیستم عصبی است. وقتی در مناطق تاب آور خود هستیم، بیشترین ظرفیت خود را برای تفکر و احساس متعادل داریم. ما می‌توانیم بهترین راه‌حل‌ها را برای زندگی خود، خانواده‌مان و جامعه بزرگ‌ترمان ایجاد کنیم. . همه انسان ها می توانند به دلیل تجارب زندگی استرس زا یا آسیب زا از مناطق انعطاف پذیر خود خارج شوند. بسیاری از ما این ظرفیت را داریم که به تنهایی به منطقه تاب آور بازگردیم، اما برخی از ما به مهارت های بیشتری نیاز داریم تا به ما کمک کند تا به منطقه تاب آور بازگردیم.
 
 
مطالعه بیشتر :
تاب آوری چیست ؟
پرسشنامه تاب آوری
تاب آوری فرهنگی چیست؟
تاب آوری سازمانی چیست ؟
تاب آوری اجتماعی چیست ؟
توسعه تاب آوری در مدارس
فرسودگی شغلی و تاب آوری
تاب آوری و روانشناسی مثبت
شش زمینه مرتبط با تاب آوری کودکان
ایجاد تاب آوری در کودکان، خانواده و مدارس
ظرفیت محیط‌های آموزشی در توسعه و ایجاد تاب آوری